قوانین حمل و نقل بین المللی
صنعت حمل و نقل بین المللی دارای قوانین مشترکی است که کشورها در برخی از موارد ملزم به رعایت یک سری از قوانین بصورت عام و قوانینی دیگر به صورت خاص می‌باشند.که این قوانین بالغ بر ۶۰ کنوانسیون، موافقتنامه و پروتکل هستند که ما در این مقاله به مهمترین آنها پرداخته ایم:
قوانین گمرکی:
به آن دسته از قوانین گمرکی کشور اطلاق میشود که در داخل همان کشور لازم الاجرا است.
اصطلاحات بازرگانی بین المللی (اینکوترمز):
به مجموعه ای از مقررات رسمی اتاق بازرگانی اطلاق میشود که برای تفسیر اصطلاحات بازرگانی به کار می‌روند.
کنوانسیون TIR:
به مجموعه ای از قوانین بین المللی (بین کشورها ) اطلاق می شود که وسایل نقلیه کشورهای عضو این کنوانسیون در مرز کشورها مورد بازرسی قرار نمی‌گیرند مگر در مواقع مشکوک.
کنوانسیون CMR:
به مجموعه ای از قوانین اطلاق می شود که عهده دار نظارت بر روابط بین حمل کننده، فرستنده و گیرنده می‌باشد.
کنوانسیون کالای خطرناک (ADR):
به مجموعه ای از قوانینی حمل و نقل اطلاق می شود که جهت یکسان سازی و هماهنگی حمل و نقل کالاهای خطرناک در سطح قاره اروپا به کار می‌رود.
موافقتنامه ترانزیت تجاری سازمان همکاری اقتصادی (ECO):
به مجموعه ای ازقوانین ترانزیت تجاری بین هشت کشور عضو اکو گفته میشود.
قانون هارتر:
به مجموعه ای از قوانین دریایی گفته می شود که به منظور جلوگیری ازسواستفاده صاحبان کشتی و حمل کنندگان دریایی به کار می‌رود.
کنوانسیون لاهه یا هیک:
به مجموعه ای از قوانین جهت یکسان سازی و یکپارچه کردن قوانین دریایی در سراسر جهان اطلاق میشود.
کنوانسیون ویزبی:
به مجموعه اصطلاحات قوانین لاحه کنوانسیون ویزبی گفته میشود.
کنوانسیون لاهه ویزبی:
به آن دسته از اصطلاحات قوانین لاحه گفته می شود که در مورد حمل کانتینر توسط کشتی به کار می‌رود.
کنوانسیون هامبورگ:
قوانین اصلاح شده در کنوانسیون لاهه-ویزبی می‌باشد.
کنوانسیون یورک آنتورپ:
به قوانینی گفته می شود که طی آن در مواقع ضروری بر اساس صلاحدید و نظر کاپیتان کشتی، جهت نجات کالاهای کشتی برخی از کالاهارا به دریا می‌ریزند.
کنوانسیون هواپیمایی بین المللی کشوری ( شیکاگو):
قوانینی بین کشورها می باشد که طی آن هر کشور عضو این کنوانسیون حق حاکمیت تام مطلق هر یک از کشورهای عضو را نسبت به فضای هوایی آن کشور به رسمیت می‌شناسند.
کنوانسیون (ورشو):
به مجموعه قوانینی اطلاق می شود که جهت یکسان سازی مقررات حمل و نقل هوایی به کار می‌رود.
کنوانسیون توکیو:
به مجموعه قوانین وضع شده درباره هواپیما و اعمال ارتکابی در هواپیما اطلاق میشود.
مقاوله نامه بین المللی CIM
مجموعه قوانین مربوط به حمل و نقل کالا با راه آهن می‌باشد.
مقررات و آئین نامه های حمل و نقل مواد خطرناک:
در ايران هيأت وزيران در تاریخ ۱۳۸۰/۱۲/۲۷ آئين‌نامه ۴۵ را وضع کردند که ماده‌اي همراه با ضمايم مربوطه جهت حمل و نقل جاده‌اي می باشد كه برگرفته از توافق‌نامه جهاني ADR است.
پنج محور اصلی این مقررات به شرح زیر می‌باشد:
۱- شناسايي و طبقه‌بندي كالاها
۲- برچسب‌ها و علائم ايمني
۳- وظايف و مسئوليت‌هاي افراد و واحدهاي درگير (صاحب كالا، فرستنده كالا، پرسنل واحدهاي اجرايي مرتبط با حمل كالا و …)
۴- مستندات و مدارك حمل كالاهاي خطرناك
۵- راهنماي اقدامات فوري براي شرايط اضطراري و بحراني